Çocuklarımıza Yalnız Kalmayı Öğretelim

Velilerin en çok şikayet ettiği konuların başında sınava hazırlık sürecinde çocukların gösterdiği tutum ve davranışlarıdır. Eve misafir kabul etmemeler, Tv açılmaması, telefonların sessiz moda alınması, kısık sesle konuşulması... Vs örnekler çoğaltılabilir. Peki ama doğru mu yaptıklarımız?

Ön ergenlik ve ergenlik dönemlerinde çocuklarımız agresif veya içine çekilme yönünde bir tavır sergileyebilir. Bu dönemde arkadaş çevresi daha ön planda olması ve ebeveynlerin ikinci plana atılması da bu dönemin belirtilerindendir. Ama unutulmamalıdır ki bu sadece geçici bir dönemdir. Çünkü çocuklarımız bu dönemde sosyal davranışlar sergilemekten çok daha mutlu olmaktadırlar. Bu durum gayet doğaldır ve ailesi tarafından da desteklenmelidir. Ancak süreli sosyal aktiviteler içinde bulunması akademik başarısını olumsuz etkileyeceğinden anne ve babalara bu noktada doğru dengeyi kurma yönünde önemli bir görev düşmektedir. Çünkü sosyal öğrenimler her ne kadar çocuğun gelişiminde önemli rol oynasa da, okul müfredatına dayalı bir öğrenme de çaba ve çalışmayı gerektirir.

Belirli bir yaş ve olgunluğa gelen bireylerde temel becerileri kazandırmak zor olabilir. Bu yüzden çocukları kontrollü olmak kaydıyla yalnız kalma, yalnız başına vakit geçirme, kendi kendine eylemde bulunma alışkanlığı kazandırmak için fırsat vermeliyiz.

Çocuk tüm oyunlarını aile içinde yapıyorsa, ilgi odağı ise, tüm oyunlarında anne - baba önemli bir değişken ise ergenlik döneminde de her etkinliğe aileyi ortak yapacaktır. Ailenin çekilmesi, destek olmaması durumunda ise dikkat çekmek için agresif tutumlar sergiler, bilinçli hatalar ile ailenin ilgisini çekmeye çalışacaktır. Dünyada ün yapmış kişilerin yaşam hikayeleri incelendiği zaman yalnız kalma becerisini kazanmış hatta bazılarının asosyal davranışlar sergilediğini görmek mümkündür. Nikola Tesla, Albert Einstein en canlı örneklerdir.

Çocukların asosyal davranışları ile aşırı sosyal davranışları arasında bir denge kurulmalıdır. Gerekli zamanlarda sosyal çevresinden kendisini yalıtma becerisi kazandırmak ve kendisine odaklanması sağlamak önemlidir.

Sonuç olarak hayat denge kurma be dengeli yaşamayı gerektirir. Sürekli aynı yiyecekleri tüketmek dengesiz beslenmeyi doğuruyorsa, devamlı aynı davranışları sergilemek de yaşam kalitesini düşürür.

Bu sebeple oyun oynamaya, eğlenmeye, öğrenmeye, dinlenmeye ayrılacak zaman dilimleri dengeli yaşamın birer çıktılarıdır.

Matematik Öğretmeni - Mustafa Çiçek