Mezuna Kalmak Sürecini Nasıl Yönetebilirsiniz?

Binlerce öğrenci benimle aynı şeyleri yaşadı belki de yaşayacak. Çok az insanın gerçekten istediği bölümleri, istediği şehirleri tutturduğu güzide sınav... Mezunluk... Büyük bir karar. Büyük olan bir yıl değil, büyük olan o yıl içinde verdiğiniz psikolojik savaşlar... Bu sistem hakkında, etrafınızdaki herkesin bilinçli olmasını gerektiren zaman dilimi. Eğer bu sürece başlamayı düşünüyorsanız; çevrenizdeki sürekli yüz yüze geleceğiniz insanlara önce sınavla ilgili bilgi verin, bilinçlendirin. Sizi desteklemelerini isteyin. Bu zorlu süreçte daha hassas davranmaları için ricada bulunun. İster anneniz, ister babanız, ister amcanız, ister dedeniz, ister arkadaşınız...

'Ben 9 ay çalışacağım, bunu göze alıyorum, 9 ayın sonunda iyi veya kötü olabilir ama içim rahat olacak, keşke demeyeceğim bu kararı vermediğim' için deyin. Mezunluğun size getirdiği en büyük imkan için sınırsız süreniz var, okul sorumluluğunuz yok vs. demeyeceğim. Çünkü, buna inananlardan değilim. Mezunluğun size en büyük katkısı, bir yıl büyümeniz sebebiyle daha da oturmuş olan bilgi özümleme gücünüz. Bilmekten ziyade; bilgiyi sağlıklı kullanabilme, bildiğin kadarını sorgulayabilme, farklı bakış açıları geliştirebilme... Bu büyüme evresi yalnız sınav için değil günlük hayatınızda da bilgiye olan bakış açınızda, olgunlaşma yetisi kazanmanızı sağlıyor. Hayatın daha farkında bir birey oluyorsunuz ve bu sınavınıza illa ki iyi yansıyor.

Mezuna kalmanın en zor yanıysa, kendinizle verdiğiniz iç savaşlarınız. Belli bir süre sınav için gerekli konuları öğrenip sorularla kendinizi destekliyorsunuz. Sonra aniden bir içsel huzursuzluk, kendinizi sürece adapte etmek için verdiğiniz çabalar, çevrenizdekilerin sizle ilgili hayalleri, yıllardır emek verdiğiniz bu yolda acabalar... Bunlar içinde sık sık boğuluyorsunuz ve elinizi tutacak birine ihtiyaç duyuyorsunuz. Ailenizden biri, dostlarınızdan biri, öğretmenlerinizden biri, psikoloğunuz... Sizi iyi anlayan ve bu süreçte sizi yargılamaktan çok destek olan en az biri. Neden bunu söylüyorum? İnsan, düşünmeye başladıkça kendinden uzaklaşıyor. Zorlanıyor. İnsan kendi elini tutup kendini kaldırmakta biraz acemi oluyor açıkçası. Siz 'olacak' dedikçe içinizdeki ses 'Ya yine olmazsa?' demeye başlıyor. O sesle mücadeleniz tam bir sene sürüyor. Ben sonuçlardan ziyade sürecin önemli olduğunu düşünenlerdenim. Bir yıl sonra, ben "Bu yıl mutlu muydum?

Geleceğim için bir yıl verirken kendimden bir yıl mı çaldım yoksa kendimi fikir olarak ileriye taşıyabildim mi? Daha birikimli bir insan olabildim mi?" sorularını cevaplayacakmış gibi yaşanmalı o bir yıl. Sonuç odaklı bir toplum olarak süreci hep görmezden geliyoruz ve bu bize kendimizi hırpalamaktan başka bir şey kazandırmıyor. Bir yıl içinde halinizi hatrınızı sorup yanınızda duran insanlar olduğu gibi sizi her gördüğünde sınavla ilgili moral bozucu bir konuşmaya çekenler de oluyor. Eğer ki bu kararı verirseniz, kimsenin bu süreçte memnun olmayacağını unutmayın. Kimse memnun olsun diye uğraşmayın. Daha iyisini bekleyen onlarca insan, en önemlisi de siz... Ama sonucunda çok daha memnun olup istediğiniz mesleği yapma ihtimaliniz çok yüksek.

Beni arayıp soran "Göze alınır mı bir yıl daha?" diyen arkadaşlarım oluyor. Bir yılı kendinizden vereceğinizi düşünmeyecekseniz alınır. Bir yılı kayıp olarak değil de olması gereken bir yıl gibi düşünürseniz alınır. Umutlarınızı yitirmediğiniz bir ömür dileğiyle...

Tıp Fakültesi Öğrencisi - Eda Çelik